وقتی بزرگسالان به جنگ می روند
وقتی بزرگسالان به جنگ می روند[1]،کودکان بیشتر از همه تحت تاثیر قرار می گیرند.دردورنج چرخه زندگی رانابود می کند .باید ازکودکان دردرگیری های مسلحانه محافظت کرد وبه همین منظور سازمان ملل متحد نماینده ای رابرای رسیدگی به اموراین کودکان درسال1996مشخص نمود.ازآن پس حافظت ازکودکان آسیب دیده دردرگیری های مسلحانه داخلی به یک اولویت مهم سیاسی درسازمان ملل متحد بدل شده است ودردستورکاراین سازمان وجامعه بین الملل قرارگرفته است.این دستورکار شاملمجموعه ای قابل توجه از هنجارها و استانداردهای بین المللی است که به تدریج تکامل یافته است و چارچوبی برای حفاظت از کودکان فراهم می کند.
این چارچوب به شرح زیر می باشد.
کنوانسیون حقوق کودک، یک پروتکل اختیاری برای محافظت از حقوق کودکان آسیب دیده دردرگیری های مسلحانه داخلی درسالهای 1949 و1977 درژنو سوییس ایجاد نمود .همچنین قطعنامه 182 سازمان بین المللی کار(ILO) نیز دررابطه با کودکان کارمی باشد.
لیست قطعنامه های تصویب شده به شرح زیراست.
همچنین قطعنامه 1261 شورای امنیت (1999)،1314 (2000)، 1379 (2001) و 1460 (2003)
امروزه این قطعنامه ها تبدیل به ابزاری قوی برای محافظت از کودکان شده اند.با این چالش های مهمی هنوز باقیمانده است. کوفی عنان، دبیر کل وقت سازمان ملل، در تازه ترین گزارش خود درباره کودکان اظهارداشت اختلافات مسلحانه مهمترین چالش کشورها در حمایت ازکودکان است و باید دوره کاربردی واستانداردهای بین المللی ایجاد وپیاده سازی شود تا بتوان ازحقوق کودکان محافظت کرد. این هنجارها و استانداردهای بین المللی و پیاده سازی آنها برای موفقیت تلاش های جامعه بین المللی در حفاظت از کودکان بسیار مهم است .
[1]اولارا اوتونو تحت عنوان نماینده ویژه دبیر کل سازمان ملل متحد درامورکودکان درگیر درجنگ های مسلحانه سازمان ملل نیویورک 22 آوریل 2003